1940
Nowi jeńcy z Francji i Belgii
Wczesnym latem 1940 roku do stalagu XIII A w Norymberdze-Langwasser przybyli nowi jeńcy z Zachodu. W następstwie ofensywy Wehrmachtu w Belgii i Francji do niemieckiej niewoli trafił ponad milion żołnierzy. Dziesiątki tysięcy jeńców w krótkim czasie przetransportowano na teren zjazdów NSDAP. Mimo wielkości obozu ilość istniejących baraków była w stosunku do ilości nowych więźniów niewystarczająca, wobec czego kwaterowano ich w namiotach.
Po przybyciu do obozu jeńcy przechodzili wieloetapowy proces rejestracji. Najpierw podlegali „odwszeniu” w ośrodku dezynfekcji i badaniu lekarskiemu. Pracownicy administracji obozowej spisywali dane osobowe każdego jeńca, robili mu zdjęcie i przydzielali identyfikator z indywidualnym numerem.
Jeńcy na ogół opuszczali obóz po kilku dniach lub tygodniach i byli kierowani do pracy. W krótkim czasie administracja obozowa stworzyła w Północnej Bawarii setki komand roboczych – przede wszystkim w rolnictwie.