Chronologia

1941-42

Masowe umieranie sowieckich jeńców wojennych

W sierpniu 1941 roku do Norymbergii-Langwasser dotarły pierwsze transporty żołnierzy sowieckich. Byli oni ofiarami brutalnej wojny eksterminacyjnej ze Związkiem Sowieckim, którą Wehrmacht rozpoczął w czerwcu 1941 roku, wkalkulowując w jej koszty ofiary śmiertelne na masową skalę wśród ludności cywilnej i jeńców wojennych. Nowo przybyłych jeńców nie kwaterowano w istniejącym obozie barakowym, w którym w tym czasie przebywały tysiące oficerów. W pobliżu komendantury obozu wytyczono nowy, ogrodzony teren, na którym panowały fatalne warunki.

Warunki bytowania stały się niebezpieczne dla życia zwłaszcza jesienią i zimą 1941/42 roku. Wielu sowieckich jeńców wojennych zmarło w tym czasie z wyczerpania, głodu, zimna i braku opieki medycznej. Niejednokrotnie padali oni ofiarą zaplanowanych mordów popełnianych przez Wehrmacht, Gestapo i SS. W „obozie rosyjskim Norymberga-Langwasser” odbywały się najrozmaitsze kontrole, po których „wyselekcjonowane” według niejasnych kryteriów setki więźniów przewożono do obozu koncentracyjnego w Dachau i tam rozstrzeliwano.